Een klein paradijs, zo kan je Domain la Boderie nog het best omschrijven. Het domein is eigendom van de Franse wielrenner-filosoof Guillaume Martin en zijn ouders. Al is Guillaume niet de eerste bekende bewoner van het domein in Sainte Honorine la Chardonne, in la Suisse Normande…

Maar eerst de puntjes op de i zetten, om geen verkeerde verwachtingen te scheppen. Guillaume Martin is dan wel samen met zijn ouders eigenaar van Domaine la Boderie, de kans dat je er de wielrenner zal spotten, is erg klein. De Franse klimmer resideert net zoals vele andere wielrenners in het zuiden van Frankrijk. “Dat is net iets beter gelegen als uitvalsbasis voor trainingen, stages en wedstrijden”, weet mama Marie Guyonnet, die ons met open armen ontvangt op het domein dat ze exact 30 jaar geleden kocht samen met echtgenoot Daniel. “We wilden weg uit de drukte van Parijs, en kwamen te weten dat dit domein te koop stond. Zelf ben ik een geboren Parisienne, maar Daniel is uit de omgeving afkomstig. Als kind is hij hier zelfs nog komen vissen”, verklapt Marie, die in Frankrijk een gevierde actrice en regisseur is. Daniel is dan weer een aikido-meester – “Zo hebben we elkaar leren kennen, ik was zijn leerlinge” -, en die twee passies hebben ze mee genomen naar dit mooie stukje Normandië. Op het domein vind je zowel een dojo als een toneelzaal terug. “Dankzij de gîtes kunnen we stages organiseren, hij voor zijn aikidostudenten, ik voor acteurs. Voor ons was en is dat ideaal.”

Een heel bijzondere slaapplek

Terwijl Marie ons meeneemt naar ons verblijf voor de nacht – iets heel bijzonders, maar dat verklap ik pas wat verder – genieten wij van het domein. Her en der staan gebouwen in een enorme tuin, met verschillende gezellige zithoekjes, hangmatten en bloemperken. Enkele jongeren spelen een spelletje pingpong. Leerlingen van een Freinetschool, zal Marie ons later vertellen. De jongeren verblijven hier een week om een toneelstuk in elkaar te steken.

En dan komen we bij ons eigen stekje-voor-één-nacht: een heus Japans paviljoen. Aan de rand van een vijver staat een prachtig Japans gebouwtje, inclusief loopbrugje met een leuk bankje. De plek om je schoenen uit te doen en weg te bergen, want de vloer van het huisje bestaat deels uit tatami’s, en die wil je natuurlijk niet vuil maken. Het huisje zelf is klein, maar heeft alles wat we nodig hebben. We komen binnen via een gang, met rechts een grote kamer, links grote vensters die leiden naar ons terras over het water, en rechtdoor de ruime badkamer. Een smalle, steile trap leidt naar een sober ingericht kamertje met twee eenpersoonsfutons én een mooi uitzicht op de grote kamer. Die kamer is het hart van het gebouw, met een groot – en zo ondervinden we later, heerlijk – bed, een zithoek met een laag tafeltje en twee grote kasten, waarin zich onder meer een keukentje bevindt. Aan de wand hangt een prachtige kimono, en hoog op de balken die het dak ondersteunen, zien we Japanse tekens. Twee gedichten, die in Franse vertaling ook aan de muur hangen.

Wandelen met ezels

Nadat we ons geïnstalleerd hebben, trekken we opnieuw naar de ingangspoort van het domein. Daar hebben we met Marie afgesproken voor een heel bijzondere activiteit: een wandeling met ezels! Terwijl Marie ons meeneemt naar de weide waar de ezels staan, vertelt ze honderduit over dit bijzondere domein. “Het was een maison des seigneurs, waar in de zestiende eeuw een heel bekende familie woonde”, aldus Marie.

Die familie blijkt die van de broers Le Fevre de la Boderie te zijn. Guy, geboren in 1541, was een dichter, humanist en een oriëntalist, die ooit nog naar Antwerpen reisde om Plantijn te helpen met zijn Biblia Polyglotte, zijn koningsbijbel. Guy verbleef ook enige tijd in Leuven, maar keerde uiteindelijk terug naar het familiedomein waar hij in 1598 overleed. Broer Antoine was een diplomaat, die onder meer als ambassadeur in Rome verbleef. Hij was ook een onderhandelaar voor de good king Henri IV, voor wie hij in 1598 in Brussel met Albrecht VII, aartshertog van Oostenrijk, en diens echtgenote de Infante Isabella over de vrede met Spanje onderhandelde. Met succes trouwens. Er was ook nog een derde broer, Nicolas, die net als Guy een schrijver was. Nicolas werkte samen met broer Guy, en was dus ook betrokken bij de koningsbijbel van Plantijn. Op vraag van de toenmalige koningin van Frankrijk Catharina de Medici trouwde hij met de dochter van een van haar raadgevers, maar later koos hij voor een leven als broeder en werd hij Frère Michel.

Het torentje van Guillaume

Ondertussen hebben we de ezels geborsteld en opgetuigd, en is het tijd om te vertrekken. De familie Martin zorgde voor een wandeling rond het domein, dat ooit volledig ommuurd was. “Nog altijd ontdekken we nieuwe stukken”, vertelt Marie, terwijl ze naar een klein gebouwtje wijst. “Dit torentje lag helemaal in puin, maar toen Guillaume in 2022 gedwongen de Tour de France moest verlaten met corona, heeft hij het eigenhandig opnieuw opgebouwd. Hij had duidelijk een nieuwe missie nodig na die zware klap”, verklapt Marie.

Het pad leidt langs een riviertje en Marie toont ons waar ooit een molen moet gestaan hebben, maar daar heeft Félicie, de ezel waar ik mee op pad ben, geen oren naar. Félicie (27) is de oudste van alle ezels hier, en weet duidelijk waar ze langs de wandelroute de beste hapjes kan vinden. Naar de uitleg van Marie luisteren, vindt ze duidelijk tijdverspilling. “Je kan niet alleen langs ons domein wandelen, maar ook verder. We hebben ook langere tochten ontworpen, tot aan een jardin remarquable in het dorp. Daar is een plek waar de ezels kunnen staan terwijl de gasten de tuin bezoeken of genieten van een picknick.” Voor de kleinsten is zo’n tocht met een ezel trouwens extra bijzonder, want zij mogen op het dier plaatsnemen.

Wielerliefhebbers kunnen zich dan weer aan een van de rondritten wagen die Guillaume heeft uitgetekend. Wie wil, kan op het domein ook fietsen huren.

Japanse fondue

Ondertussen zijn we weer op ons startpunt aanbeland en is het tijd voor een volgende verwennerij: een Japanse fondue. Marie toont ons hoe we twee luiken in de gang kunnen openen, waardoor ze zitbanken vormen. Tussen de banken in staat een tafeltje dat we omhoog kunnen heffen. En dan is het tijd om te eten: we krijgen een enorme schotel met groenten, tofu en vlees, die we in een heerlijk ruikende bouillon onderdompelen. En, als extra Japanse toets, daarna ook nog eens in een rauw ei, waardoor het stukje voedsel een mooie glans en extra smaak krijgt. Natuurlijk mag ook een Japans biertje niet ontbreken.

We sluiten onze avond af met een vleugje wellness. De sauna op het domein laten we links liggen, want in ons Japans paviljoen wacht een reusachtig bad op ons. Terwijl we het bad laten vollopen – wat echt wel een tijd duurt – kijken we vanop ons terras naar de koivissen in de vijver en de vogels die af en aan vliegen naar het eilandje vlakbij ons huisje. En dan is het tijd om echt te ontspannen…

Een echte aanrader dus!

Domaine de la Boderie ligt in 61430 Sainte Honorine la Chardonne. Naast het Japans paviljoen (2-4 personen) waar wij verbleven kan je er ook overnachten in Le Grand Gîte (12-13 personen), Le Cottage Normand (2-3 personen) en Les Loges du Théâtre (15 personen).