De auteur die met haar debuut ‘Kinderen van Calais’ meteen naar het schrijverssterrendom werd gekatapulteerd, zoekt het voor ‘Wolf’ een pak dichter bij huis. Haar jongste broer Wolf, een nakomertje, sloeg op 12/12/12 de deur van zijn kot definitief achter zich dicht om een laatste reis naar het noorden te maken.

Het verhaal

Op 12/12/12 – hij had gevoel voor symboliek – trekt de toen 18-jarige Wolf de deur van zijn studentenkamer definitief achter zich dicht. Via Amsterdam reist hij naar het hoge noorden, naar Lapland, waar hij een bos in trekt met als doel daar te sterven. Pas maanden later wordt zijn lichaam gevonden, net zoals een goed verpakt Moleskine-schriftje waarin hij verslag doet van zijn laatste reis. Lara schrijft over zijn verdwijning, de maanden dat hij vermist was en het leven nadat hij gevonden werd. Dat wisselt ze af met herinneringen aan haar kinder- en jeugdjaren.

Het oordeel

Wat een boek, wat een verhaal. Rauwe rouw op papier, het snijdt en het schuurt, en het doet pijn, maar op zo’n manier dat het nooit ondraaglijk wordt. De subtiliteit waarmee Lara het verdriet, de rouw én de schuldgevoelens met de lezer deelt, zorgt ervoor dat je vaak met ingehouden adem blijft verder lezen. En met elke regel veroveren zowel Lara als Wolf een plekje in je hart. Een onvergetelijke indruk maken, is iets wat Wolf niet alleen in het echte leven, maar ook in boekvorm doet.