Een jaar lang lezen, een heerlijk vooruitzicht. Deze boeken – vers van de pers of al jaren oud – passeerden de revue in 2025. Dit is mijn – voorlopige – top 5.

1. ‘die mooie atlantische wals’ van Malachy Tallack

Het eerste boek van dit jaar, en wat voor één. Dit boek liet me lachen en huilen (tranen mét tuiten zelfs), deed me wegdromen, wegsmelten, de adem inhouden en bezorgde me af en toe ook een ongemakkelijk gevoel. Fantastisch mooi, met dank aan schrijver Malachy Tallack, die ons meeneemt naar de Shetlandeilanden en naar Jack, een stille eenzaat van in de zestig, die nog altijd in het ouderlijk huis woont. Tot hij op een avond een doos op zijn drempel vindt, die zijn leven zal veranderen.

Verwacht je aan prachtige beschrijvingen van het eiland – al lezend proef je het zout van de zee, hoor je het geblaat van de schapen en smaak je de turf in de whiskey – die nog overtroffen worden door de manier waarop Tallack zijn personages gestalte heeft. Je kan niet anders dan te beginnen houden van Jack, ook al is hij een zonderlinge eenzaat. Tallack speelt ook met twee tijdslijnen, zodat je beetje bij beetje ontdekt waarom Jack Jack geworden is. Een verhaal dat leest als een trein, maar oh zo mooi is.

Uitgegeven bij De Arbeiderspers.

2. ‘Een onschuldig diner’ van Cécile Tlili

In een chic appartement in Parijs komen twee stellen bij elkaar voor een diner. Wat volgt is een broeierige dans tussen de vier hoofdpersonages, die elk een geheim met zich meedragen. Cécile Tlili springt van het ene personage naar het andere, en neemt ons telkens mee in de denkwereld van dat personage. Gastheer Etienne, die hoopt dat hij tijdens het etentje een deal kan sluiten die hem professioneel uit een neerwaartse spiraal kan halen. Zijn mooie vriendin Claudia, die dodelijk verlegen en met haar eigen geheim het liefst van al in de keuken blijft. Zijn oude vriend Rémi, die vooral aan zijn minnares denkt. En diens partner Johar, een succesvolle zakenvrouw die die avond een heel belangrijke beslissing moet nemen.

Het voortdurend switchen tussen de personages, waarbij je telkens wat meer te weten komt, zorgt ervoor dat je al lezend op het puntje van je stoel blijft zitten. Maar niet alleen de verhalen zijn boeiend, Tlili heeft ook een dieperliggende boodschap. Racisme, seksisme, het mannelijke ego… Het komt allemaal aan bod, zonder dat het ooit geforceerd aanvoelt. Een boek dat me qua sfeer heel erg aan Cat on a hot tin roof deed denken, en die wat mij betreft ook verfilmd mag worden.

Uitgegeven bij Wereldbibliotheek.

3. ‘Vreemde tekeningen’ van Uketsu

Al gehoord van Uketsu? De auteur van griezelige mysterieverhalen is een echte hype in zijn thuisland Japan. Daar zit zijn voorkomen veel voor tussen. Uketsu verschijnt in zijn populaire YouTubevideo’s telkens met een zwarte bodystocking en een wit masker, zijn stem digitaal vervormd. Niemand kent zijn echte identiteit, met uitzondering van één iemand bij zijn uitgeverij (wellicht de boekhouder? ;)). Zijn romans Vreemde tekeningen en Vreemde huizen zijn bijzonder populair in het land van de rijzende zon, en nu Vreemde tekeningen door Geert Van Bremen in het Nederlands vertaald is, wil ik wel eens uitzoeken of de hype terecht is. Vreemde tekeningen draait om negen kinderlijke tekeningen, die verontrustende aanwijzingen bevatten en je als lezer uitnodigen om op zoek te gaan naar de gruwelijke waarheid. Beetje bij beetje, aan de hand van op het eerste zicht los van elkaar staande verhalen, vallen de puzzelstukken in elkaar… Als lezer krijg je zowel in de tekeningen als in de tekst heel wat hints. Literaire pareltjes van zinnen hoef je niet te verwachten, maar het boek leest als een trein en bezorgde mij alvast enkele heerlijke uren leesgenot.

Uitgegeven bij Meridiaan Uitgevers.

4. ‘A language of dragons’ van S.F. Williamson

Het fantasydebuut van een literair vertaler. We bevinden ons in Londen, anno 1923. Een maatschappij met drie klassen, én met draken. Al worden ook die meer en meer als tweederangsburgers aanzien. Onderdrukte burgers en onderdrukte draken protesteren tegen het beleid. Maar niet Viv, languit Vivien Featherswallow. Het 17-jarige meisje behoort tot de tweede klasse, raakte door het allesbepalende Examen en studeert nu Drakentalen. Maar dan worden haar ouders als rebellen gearresteerd, en verdwijnt haar zusje. Als ze hen ooit nog terug wil zien, moet ze een onbekende drakentaal decoderen… Dit verhaal mag dan niet superorigineel zijn – goed tegen kwaad, de zoektocht naar wie nu de goeden zijn en wie de slechten – het bevat wel genoeg plots, twists en personages om meer dan boeiend te blijven. Dit is niet alleen een ode aan veerkracht en vergiffenis, maar ook een liefdesverklaring aan talen, wat dit boek meteen een extra dimensie geeft.

Uitgegeven bij HarperCollins

5. ‘De brug’ van Geert Mak

Eentje uit de oude doos. Geert Mak schreef De brug als boekenweekgeschenk van 2007, ik las de langere en geactualiseerde versie uit 2015. Mak, voor mij een van de beste non-frictieschrijvers van de Lage Landen, liet zich voor het boek inspireren door de beroemde Galatabrug van Istanboel. Hij trok van het najaar van 2005 tot de zomer van 2006 regelmatig een week naar Istanboel, om er samen met zijn tolk en begeleider Mehmet Onur met de mensen die op de brug werken te spreken. Het resultaat is een bijzonder boeiend boek over de geschiedenis van de brug – en bij uitbreiding van de stad en het land, een geschiedenis die extra kleur krijgt door de levensverhalen van de mensen die Mak op de brug ontmoet heeft. Een verhaal van vechters en overlevers in een maatschappij die razendsnel verandert. Een verhaal over onrecht, eer, de strijd van het dagelijkse bestaan en nog zoveel meer. Een boek dat nu, bijna 20 jaar nadat het voor het eerst verscheen, nog altijd heel verhelderend is om te lezen.

Uitgegeven bij AtlasContact.